Weinig momenten zijn zo prettig als het veld betreden op een zonnige, nazomerse zondag met een verse pot hockey voor de boeg. Het enorme verlies van vorige week had De Hopbel inmiddels, onder het motto “eens, maar nooit meer”, achter zich gelaten en vandaag waren de messen weer geslepen. De wedstrijd zou om Energie en Executie draaien, van begin tot eind.

Schijndel begon sterk. Met enkele pijlsnelle aanvallen over de rechterflank kwam De Hopbel direct een paar keer in positie om te scoren. Scherpte ontbrak echter in de afronding en na 20 minuten stond het nog steeds 0-0. Ondertussen werden de mannen van De Hopbel steeds frequenter gebombardeerd met Weertse kogels van achteruit, maar gelukkig deed de Schijndelse verdediging goede zaken: zij stopte scoop na scoop. Na een halfuur spelen verzilverde Weert dan toch een strafcorner die vervolgens aan de stickkant van keeper Maxime Hubregtse het net deed trillen. De Hopbel ging met een achterstand de rust in.

Deze achterstand betekende echter geenszins dat het vertrouwen op een goed einde weg was, in tegendeel. Ook na rust bleef het een amusante wedstrijd en na 15 minuten scoorde Willem Steenbakkers de gelijkmaker uit een strafcorner. Met een ‘schijnflats’ belandde de bal, via een speler van Weert, hoog in de touwen. Wat vervolgens zo jammer was, was dat De Hopbel de flow niet kon vasthouden, waardoor het tempo van de wedstrijd stagneerde. 1-1 leek de verwachte einduitslag, maar 5 minuten voor het einde kreeg een spits van Weert het op z’n heupen en begon aan een solo. Drie verdedigers werden weggezet als pionnen en Maxime werd listig gepasseerd. Het was gedaan.

Een gelijkspel (of misschien zelfs de winst) was verdiend geweest. Er werd gefaald in de afronding, daar lag het aan vandaag. Volgende week spelen de mannen weer tegen Limburg, dan op bezoek bij promovendus Maastricht.